Dzisiaj dość już stara, ale nigdy dotąd nie publikowana impresja z Triconu, czyli ostatniego Polconu.

Wróciłem. Oczywiście było miło, mnóstwo rozmów, inspiracji, prelekcji, towarzystwo fantastyczne, rozmowy z Klaudią Heintze, panele z udziałem Wojciecha Siudmaka, spotkanie z Andrzejem Sapkowskim, wiele miłych twarzy. Tak było. Ale nie tylko miłe refleksje mnie nawiedziły tam i po powrocie.

Uczestniczyłem i słuchałem kilku paneli dyskusyjnych. Jako słuchacz przyglądałem się panelowi dotyczącemu współczesnej polskiej literatury fantasy. Wymieniano wiele nazwisk, w tym głównie te, które międli się na okrągło (wciąż te same). Ku mojemu zasmuceniu i zdumieniu ani razu nie wspomniano o Baniewiczu, Jabłońskim i Patykiewiczu. Jest to naprawdę zastanawiające. Baniewicz – trylogia o Debrenie z Dumayki, Jabłoński – tetralogia o Witelonie, Patykiewicz – trylogia „brudnego fantasy” całkiem niezłych lotów. Wszyscy to autorzy SuperNOWEJ (przypadek?). Cisza. Kamień w wodę. Nawet pogłosu nie uświadczysz.

Tak się stało, a w zasadzie tak się nie stało, znaczy, nazwiska nie padły. Z faktami się nie dyskutuje, przeszłości się nie zmieni.

Na innym panelu, tym razem powiązanym z s-f, zapytałem, czy ktoś kojarzy nazwisko „Jaga Rydzewska” (także SuperNOWA). Ku mojemu zdumieniu okazało się, że nikt! A to przecież autorka trylogii „Atalaya”, prozy s-f szczycącej się bardzo pochlebnymi recenzjami! Bałem się zapytać, czy ktoś zna Kępczyńskiego, Waszkiewicza, Baranieckiego, czy Bochenek, bo oni, o zgrozo, nie napisali trylogii (i także są z SuperNOWEJ). O Andrzeja Zimniaka także nie zapytałem, bo gdyby się okazało, że jego też nikt nie kojarzy, świat przewróciłby się do góry nogami.

Chciałbym być dobrze zrozumianym, więc powtórzę: na panelu dyskusyjnym, podczas którego prowadzone były rozmowy o współczesnej polskiej fantasy, nie wymieniono nazwisk autorów wielotomowych sag utrzymanych w tym gatunku. Trzech autorów, którym uwaga jakaś chyba się jednak należy. Podczas dyskusji o sf nie wymieniono całej armii dobrych autorów z Jagą Rydzewską na czele. Nie chodzi o to, że ja się na to obrażam. Chodzi o to, że świadczy to o niezbyt dobrym zjawisku, mianowicie o tunelowym widzeniu i braku jakiejkolwiek dbałości czy troski o to, by, skoro ktoś ma odwagę dyskutować na tak przekrojowe tematy, jak „współczesna polska fantasy”, czy „polska sf” przygotować się do spotkania i nie pomijać naprawdę istotnych twórców tudzież wydawnictw.

Zawężanie listy pisarzy do strumyka wciąż tych samych nazwisk tworzy w uszach / głowach słuchaczy takich paneli nieświadome przekonanie, że niczego więcej na świecie nie ma. W takiej sytuacji każdy autor będzie się starał dostać się do strumyczka świadomości kreowanego przez nieprzygotowanych panelowych dyskutantów. Dlaczego? Bo nie chce zostać zapomniany.

Mam w związku z tym prośbę do prelegentów i panelowiczów: jeśli macie wziąć udział w dyskusji przekrojowej – w moim przekonaniu bardzo poważnej rzeczy, bo przekrój to ho, ho, nie przelewki – przygotujcie się. Inaczej stwarzacie rzeczywistości nie dość, że nieprawdziwe, to zwyczajnie krzywdzące.

Ten wpis został opublikowany środa, 4 Maj 2011 o 17:03 i jest zaszufladkowany do kategorii Wpisy różne. Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzezkanał RSS 2.0. Możesz dodać odpowiedź lub trackback ze swojej strony.