Apel 1

W 1954 roku, w czasach młodości moich rodziców, popełnił samobójstwo Turing, jedząc jabłko polane cyjankiem. Legenda mówi, że symbol firmy Apple, ugryziony owoc, jest hołdem złożonym temu matematykowi.

Dlaczego Turing odebrał sobie życie? Bo wyrosły mu piersi. Dlaczego wyrosły mu piersi? Bo zmuszono go do przyjęcia serii hormonalnych zastrzyków, które – o zgrozo – miały go wyleczyć z homoseksualizmu, który w tych czasach i miejscu był nielegalny.

Człowiek, który dzięki przyczynieniu się do rozgryzienia tajemnicy Enigmy, niemieckiej maszyny szyfrującej, ocalił wiele istnień i być może przyczynił się do skrócenia czasu drugiej wojny światowej, nie tylko nie doczekał się należnej mu chwały, ale stał się ofiarą nagonki, upokorzono go i doprowadzono nad przepaść, po czym delikatnie popchnięto.

W tak oto piękny sposób niedorozwój rządzi od czasu do czasu rozwojem. Mam w związku z tym apel do wszystkich wartościowych ludzi, którzy czują się tłamszeni, niezrozumiani, odepchnięci, zmarginalizowani – nie dajcie się. Nie dajcie swoim załamaniem satysfakcji wrogom.

Apel 2

Wracając wczoraj ze szkolenia (kilkugodzinna jazda) słuchałem, między innymi, ścieżki dźwiękowej z gry Zork Nemesis. Ta gra jest, w moim mniemaniu, dziełem sztuki. Muzyka, grafiki, nastrój, gra aktorska, wszystko stoi na najwyższym poziomie. Mistyka, alchemia, gnoza, tajemnica, zagadki, archetypowe symbole, po prostu majstersztyk. Kto dzisiaj o niej pamięta? No, na pewno nie wszyscy. Ale ja pamiętam. Pomyślałem o jej twórcach. Czy zdają sobie sprawę, że do dzisiaj ich dzieło jest wspominane przez zupełnie im nieznanych odbiorców? Czy domyślają się, że są ludzie, którzy ich pracę cenią i stawiają na topie, chociaż  upłynęło tyle lat? Myślę, że nie i że to błąd. Jeśli ktoś tworzy coś naprawdę dopracowanego, a przy okazji ma coś do powiedzenia (te rzeczy widać w twórczości), na pewno znajdzie grupę, choćby na drugim końcu Ziemi, która o dziele będzie pamiętała i ceniła je. Będzie powracało w dyskusjach, rozmowach, będzie wypływało na wierzch we wspomnieniach.

Echa tych rozmów do twórców oczywiście nie dotrą. Ale powinni mieć świadomość, że istnieją, tak jak kiedyś fizycy uważali, że gdzieś we wszechświecie trwa echo wielkiego wybuchu.

I mieli rację.

Ten wpis został opublikowany piątek, 13 Maj 2011 o 07:55 i jest zaszufladkowany do kategorii Wpisy różne. Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzezkanał RSS 2.0. Możesz dodać odpowiedź lub trackback ze swojej strony.