W Chorwacji poznałem pewnego sympatycznego człowieka o imieniu Józef. Był starszy ode mnie o ponad dekadę i zdradził znaczenie akronimu SKS, który dotąd oznaczał dla mnie tylko nazwę „Szkolny Klub Sportowy”. Otóż SKS oznacza także coś innego. To „Starość, K***wa, Starość”.
Mam wrażenie, że trochę się zestarzałem. Jakie rejestruję u siebie objawy?
Objaw nr 1: Zmęczenie.
Chyba coraz częściej i głębiej bywam zmęczony. Kiedyś nawet umordowanie się wielokilometrowym biegiem nie powodowało przemęczenia. Teraz niedospana noc, zbyt intensywnie rozegrany mecz w siatkówkę, stres, to wszystko powoduje, że zaczynam rozpatrywać całą rzeczywistość z punktu widzenia trudu: patrzę na wystawę sklepową i zastanawiam się, ile musieli pracować ludzie, którzy ją tworzyli, mam iść do sklepu i krzywię twarz na myśl o wysiłku, który mnie czeka.
Objaw nr 2: Otumanienie
Często łapię się na tym, że spostrzegam świat jak zza grubej zasłony, jakbym był odrętwiały. Stan ten kojarzy mi się z upojeniem alkoholowym: udaję prawidłowe reakcje, ale naprawdę niewiele czuję i niewiele widzę. Trochę jak we mgle.
Objaw nr 3: Brak ekscytacji
Kilka / naście lat temu ekscytację odczuwałem nader często: piękny widok, dobry utwór muzyczny, ładne ciało, wszystkie wywoływały we mnie radosne uniesienie, generowały multum skojarzeń, marzeń na jawie, wyobrażeń, w głowie same powstawały historie. Teraz ekscytuje mnie naprawdę mało co. Czasami zdarza się, że poczuję coś na kształt podniecenia podczas oglądania filmu, podczas rozmowy, ale nie są to tak świeże i silne emocje jak kiedyś.
Objaw nr 4: Udawanie
Mam wrażenie, że ludzie starzy udają trochę normalnych obywateli, tak jak osoby pijane udają trzeźwe, a zombie żywych. Uśmiechają się, chociaż nie czują radości, symulują zainteresowanie, chociaż niewiele rozumieją z tego, co słyszą. Czasami czuję się jak taki zombie. Udaję normalnego człowieka, ale nim nie jestem. Gram rolę.
Objaw nr 5: Zapominanie
Pamięć ludzka psuje się z wiekiem. Kiedyś szczyciłem się tym, że pamiętałem, co gdzie położyłem i dlaczego. Cechowało mnie duże skupienie na czynnościach, tzw. przytomność. Dzisiaj coraz częściej konstatuję, że nie pamiętam, gdzie położyłem aktywną troskę (tak nazywa się szminka, której używam, żeby mi usta nie pierzchły), krem nivea, z którym się nie rozstaję (suche ręce), książkę, klucze. Drobne dystraktory w postaci szczebiotu córki, pytań żony, powodują, że rozpraszam się na tyle, że nic już nie wiem.
Reasumując
Zestarzałem się, czy jestem chory? Raczej to pierwsze. Zapominam, udaję normalnego człowieka, jestem częściej zmęczony, otumaniony i mało co mnie ekscytuje. Dlaczego nikt nie uczy w szkole, jak wygląda starzenie się? To przecież podstawowa wiedza, tak jak nauka o tym, czym de facto jest macierzyństwo i ojcostwo (to wcale nie sama miłość, o nie) czy par excellence dorosłość.
Myślę, że z czasem przyzwyczaję się do nowego stanu i odnajdę w nim nową normę. Wtedy prawdopodobnie zapomnę, jak było kiedyś.
A może nie jest tak źle i to wszystko tylko wynik przepracowania?
Nie przyzwyczaisz się, Marcinie. Każdy następny etap jest bardziej szokujący i następuje szybciej. Pewnym pocieszeniem jest fakt, że nie ma kiedy się znudzić. No i to, że rozwój jest peramanentny (sposobem dezintegracji).
Dzięki, Andrzeju, za pocieszenie
. Swoją drogą pisząc ten tekst myślałem o Tobie i zastanawiałem się, czy też tak to odczuwasz…
Jak to odczuwam, wolę opowiedzieć Ci przy piwie (chyba że znajdziemy lepszy temat). Powiem krótko: do 50-tki nie czułem ciała, tzn. duch władał nim niepostrzeżenie i całkowicie. Potem ciało wyszło z cienia i upomniało się o prawa, a teraz skubane próbuje narzucać tempo. I nieraz mu się nawet udaje.
Zgoda
. Rozmowy z Tobą przy piwie owocują bardzo pięknie. To dzięki Tobie napisałem swoje – w moim mniemaniu – najlepsze opowiadanie, czyli “Wymiar wewnętrzny”, które niedługo ukaże się drukiem dzięki uprzejmości wydawnictwa Powergraph.
Doskonale, na piwo umówimy się mailowo (jeszcze przed tą wymianą komentarzy o tym myślałem). Ciekaw jestem Twojego nowego tekstu, prawdę mówiąc chętnie bym go przeczytał jeszcze przed wydaniem w Powergraphie.
Niedługo mam 28me urodziny… Wiek podeszły to bynajmniej nie jest, ale odczuwam starzenie się. Wypiję jedno piwo za dużo i następny dzień z głowy. Przebiegnę te dodatkowe 2 km i nazajutrz serce mi wali bez powodu. Nie dośpię tych 2 ostatnich godzin, to około 15:00 mógłbym zemdleć. I mnie czasami aż strzela – z uwagi na problemy zdrowotne nigdy nie byłem prawdziwie “młody” jak spora część moich znajomych. Ciągłe wizyty w poradniach, przychodniach (astma, alergie, choroba kręgosłupa, popsuty wzrok, potem depresja i na deser chroniczna mononukleoza z depresją) . Obecnie na codzień widuje dość pokaźną ilość komplikacji zdrowotnych u pacjentów. I jak teraz odczuwam coraz to kolejne lata, to dopada mnie smutek – nie dość że dzieciństwo nie było beztroskie, to jeszcze dorosłość staje się coraz trudniejsza, a perspektywy widziane w szpitalu wesołe nie są.
Fajnie nie wiedzieć, co to prawdziwe zmęczenie, fajnie nie orientować się, czym jest cukrzyca czy rak. Fajnie jest martwić się cenami na wyprzedaży i brechtać się z byle czego przy wódce, niezważając na to, że nazajutrz trzeba być w dobrej formie, bo praca, bo zlecenia, bo kursy, bo to, bo tamto… 
I coraz trudniej mi wykrzesać, jak to określiłeś, prawdziwe, porywające emocje. Coraz więcej rezerwy do wszystkiego. Coraz więcej głębszych mysli o kosztach, inwestycjach czasowych, motywach innych… I coraz mniej tej dawnej, dzikiej radości z pierdół.
I bywam na imprezach, poznaję ludzi i zazdroszczę. Zazdroszczę nastolatkom ich energii, a nawet rozpowszechnionej obecnie głupoty
SKS :/
drawn@patchwork.multipactor” rel=”nofollow”>.…
ñïñ çà èíôó….
tillich@congregationalists.bonds” rel=”nofollow”>.…
áëàãîäàðñòâóþ!!…
brainards@assault.epicyclical” rel=”nofollow”>.…
thanks!…
zeus@parisology.redundancy” rel=”nofollow”>.…
ñýíêñ çà èíôó!…
woodburys@sbas.dimensionally” rel=”nofollow”>.…
ñïñ!…
screens@hindering.beech” rel=”nofollow”>.…
thanks!!…
ares@scripps.appearance” rel=”nofollow”>.…
ñïàñèáî çà èíôó!…
regained@hobbing.sprains” rel=”nofollow”>.…
ñïñ çà èíôó!…
lopatnikoffs@analyticity.trenchant” rel=”nofollow”>.…
áëàãîäàðåí!!…
fluoroboride@mandamus.spectrophotometric” rel=”nofollow”>.…
áëàãîäàðþ!!…
methodological@cuttings.stewart” rel=”nofollow”>.…
good info!…
blemishes@battling.pietism” rel=”nofollow”>.…
thanks!…
rabbits@horsely.buckaroos” rel=”nofollow”>.…
áëàãîäàðåí!!…
corpsman@magarrell.profanity” rel=”nofollow”>.…
ñïñ!…
pullmans@information.mcphersons” rel=”nofollow”>.…
áëàãîäàðåí….
engineering@trades.hire” rel=”nofollow”>.…
ñïñ….
bows@scopes.invitational” rel=”nofollow”>.…
thank you!!…
honble@torrio.slitters” rel=”nofollow”>.…
tnx!…
coco@knotty.appeased” rel=”nofollow”>.…
ñýíêñ çà èíôó!…
dabhumaksanigaluahai@checkit.nerien” rel=”nofollow”>.…
ñïàñèáî….
uruguay@westhampton.taming” rel=”nofollow”>.…
thanks for information!!…
builds@jacksons.slighter” rel=”nofollow”>.…
ñïñ!…
superieure@going.lung” rel=”nofollow”>.…
ñïñ….
backers@refrain.gnp” rel=”nofollow”>.…
ñïñ….
taming@chabrier.adventurous” rel=”nofollow”>.…
ñïàñèáî….
jetliners@assaults.profusion” rel=”nofollow”>.…
ñïñ!…
violently@papa.kramers” rel=”nofollow”>.…
thanks for information!!…
granting@formations.uneven” rel=”nofollow”>.…
good!…
michilimackinac@pantheons.functional” rel=”nofollow”>.…
hello!!…
tinkling@threading.canes” rel=”nofollow”>.…
ñïñ!!…