Być może część czytelników pamięta, że publikowanie "nie naukowe" rozpocząłem rubryką Grao Story we wspaniałym miesięczniku Świat Gier Komputerowych (nota bene społeczność wierna temu tytułowi wciąż żyje i regularnie się spotyka w portalu Gamelog). Tam też prowadzimy liczne dyskusje na forum, pod hasłem "Rozmowy z gamedekiem".
W Grao Story opisywałem przygody mistrzów Grao-tsy Łinkomanda i Kompucjusza Diuknuka, oraz ich uczniów, Dżoj-sti Balda i Mish-kha Conqa. Redaktor naczelny pisma, Piotr Pieńkowski (obecnie pracujący nad bardzo obiecującą grą Hellion), zlecił mi tworzenie nie trzech czy czterech anegdot do jednego numeru, lecz piętnastu. Do dzisiaj jestem mu wdzięczny, bo dzięki temu perfidnemu żądaniu byłem zmuszony do ćwiczenia warsztatu, zagęszczania przekazu, intensyfikowania treści. Owocem zmagań jest blisko pięćset short-stories, z których tylko jedna czwarta ujrzała światło dzienne.
Nie lubię, gdy coś leży i nie pracuje, więc postanowiłem co tydzień zamieścić tu jeden tekst. Mam nadzieję, że pobudzi p.t. czytelników do refleksji.
Aby wyświetlić inne grao odśwież stronę.
- Cogito, ergo sum - rzekł pewnego razu mistrz gier, Kompucjusz Diuknuk.
- Słucham? - Grao-tsy Łinkomande był tak pochłonięty obserwacją halo wokół słońca, że nie dosłyszał.
- Przytoczyłem łacińskie przysłowie, mówiące o tym, że jeśli myślę, to jestem.
- Aha. Bardzo ciekawe. Ładne halo, prawda?
- Piękne. Widzisz te dwa odbicia po bokach słońca?
- Tak. Mamy teraz trzy gwiazdy.
Przez chwilę stali w milczeniu podziwiając rzadkie zjawisko.
- Więc mówisz, że jak myślisz, to jesteś? - spytał Grao-tsy.
- Tak.
- A jak grasz?
- To oczywiście też jestem, bo też myślę.
Łinkomande uśmiechnął się chytrze.
- Tak, drogi przyjacielu, wiem, że jesteś, tylko powiedz mi, gdzie?
Wykorzystano grafiki Tomasza Piorunowskiego, Marcina Trojanowskiego i Tomasza Marońskiego.
Webmasterzy: Lafcadio, wiesniak
video game walkthrough
Game-No1
Keno
Szósty sposób - blog Andrzeja Zimniaka
Wawrzyniec Podrzucki
