"Niedorozwój rządzi rozwojem, jak mawiają na zachodzie", myślał Grao-tsy Łinkomande przyglądając się półce z grami. "Szczerze mówiąc", ziewnął, "nie chcę wiedzieć, czy to przysłowie ma przełożenie na gry". Kolorowe pudełka mamiły wzrok sugestywnymi obrazami. "Wolę myśleć, że na naszym podwórku wszystko rozwija się ku wyższym bytom." Oparł się o rzeźbione oparcie krzesła. Cmoknął bijąc się z myślami. "Bo niby dokąd ma zmierzać? Do rynsztoka? Kto przy zdrowych zmysłach zgodzi się na taki kierunek?" Odwrócił się do okna. Lało. Szum deszczu nastrajał filozoficznie. "Ba. Słyszałem, że w zachodnich stacjach telewizyjnych najlepsze filmy nadawane są o północy. Bo niby przeciętni ludzie nie mieliby ochoty ich oglądać." Pokręcił głową. "Gdzie tu sens? W szkołach każą dzieciom czytać dzieła mistrzów wierząc, że lektury pobudzą ich do rozwoju, a co robią dorosłym?" Starzec usiadł na krześle i ułożył stopy na haftowanej w złote smoki poduszce. "W obawie, że nie zarobią na pozycjach ambitnych, serwują im łatwą papkę nie marnując czasu na rozmyślania, co byłoby lepsze w szerszym tego słowa znaczeniu." Patrzył, jak krople ściekają po szybie. Pokiwał głową. Na szklanych taflach królowało kilka głównych wodnych szlaków, do których dążyły wszystkie inne drobne strumyczki. "Czyż nie jest podstawowym prawem natury podążać po linii najmniejszego oporu?" Zamknął oczy i oparł głowę o zagłówek. "Czy człowiek musi temu prawu podlegać? Przecież odkąd zrobił mu się tak wielki łeb, że niejednokrotnie bez pomocy medycyny by się nie narodził, tak jakby przestał podlegać naturze..."