W swoim życiu odkryłem sporo rzeczy, które zostały już odkryte. Wydawało mi się jednak, że amatorska hipoteza mojego autorstwa, że informacja jest podstawą istnienia, jest w miarę świeża. Okazuje się, że nie jest.

Pan Wheeler wymyślił ją wcześniej. Oto, jak pisze o tym Michio Kaku:

„Rozważa on [Wheeler] jeszcze inne wyjaśnienie problemu kota Schrodingera. Nazywa je teorią „Z bitu byt” [it from bit]. Jest to nietypowa teoria, wychodząca od założenia, że informacja jest podstawą wszelkiego istnienia. Gdy spoglądamy na Księżyc, galaktykę czy atom, ich istotą, twierdzi Wheeler [i Przybyłek ], jest przechowywana w nich informacja. Ta informacja pojawiła się, gdy Wszechświat dokonał obserwacji samego siebie. Wheeler rysuje diagram kołowy przedstawiający historię Wszechświata. Na samym początku Wszechświat zaistniał, ponieważ został zaobserwowany. Oznacza to, że „byt” (materia we Wszechświecie) zaczął istnieć, gdy została zaobserwowana informacja („bit”) zawarta we Wszechświecie. Wszechświat taki nazywa „Wszechświatem współuczestniczącym”, co wyraża ideę, że przystosowuje się on do nas w taki sam sposób, w jaki my przystosowujemy się do niego, że sama nasza obecność powoduje, iż istnienie Wszechświata jest możliwe. (Ponieważ nie ma powszechnej zgody w kwestii problemu pomiaru w mechanice kwantowej, większość fizyków w stosunku do teorii „Z bitu byt” przyjmuje postawę wyczekującą).”

No cóż. Wypada tu wspomnieć, że podczas cowieczornych medytacji (które nieustannie ewoluują wraz z moim intuicyjnym „poznaniem” rzeczywistości) od jakiegoś czasu mówię, że to ja stworzyłem wszechświat i tak jak ja mam do niego pełne zaufanie, on ma pełne zaufanie do mnie. Powiem więcej, czuję się odpowiedzialny za wszystkie żywe i nieżywe istnienia w tym i wszystkich innych wszechświatach. No proszę. To fizyka kwantowa. A ja myślałem, że ukryta megalomania.

Nie bardzo jeszcze widzę ów wheelerowski początek i zaobserwowanie samego siebie przez wszechświat („początek” jest niesymetryczny, brak tu elegancji rozwiązania, początek jest raczej błędnym terminem, swoistą pułapką semantyczą. Mówi się: “wszystko ma swój początek i koniec”. Wcale nie musi tak być.), ale ogólnie mniej więcej tak, jak widzi to Wheeler, widzę to ja.

No, może poszedłem trochę dalej, bo zobaczyłem połączenie między świadomością, a rzeczywistością… Wheeler widzi, że świadomość niejako stwarza świat, ja widzę, że świadomość i świat mają tę samą strukturę…

Ten wpis został opublikowany sobota, 9 Kwiecień 2011 o 12:22 i jest zaszufladkowany do kategorii Wpisy różne. Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzezkanał RSS 2.0. Możesz dodać odpowiedź lub trackback ze swojej strony.